ลักษณะตู้โทรศัพท์ของโจทก์มีขนาดที่จะเป็นสิ่งปลูกสร้างอย่างอื่น ๆ ได้ มีประตูเปิดปิดเพื่อเข้าไปใช้โทรศัพท์ ตู้โทรศัพท์ใช้ป้องกันคุ้มครองเครื่องโทรศัพท์มิให้เสียหายจากการถูกแดดถูกฝน ป้องกันเสียงรบกวนจากภายนอกขณะพูดคุยโทรศัพท์ให้ความปลอดภัยและสะดวกสบายแก่ผู้ใช้โทรศัพท์ โดยโจทก์มีรายได้จากการให้บริการตู้โทรศัพท์ เมื่อมีผู้เข้าไปใช้โทรศัพท์ย่อมถือได้ว่าตู้โทรศัพท์สาธารณะของโจทก์เป็นสิ่งปลูกสร้างอย่างอื่นๆ ที่โจทก์ใช้ประกอบกิจการก่อให้เกิดรายได้ แม้ตู้โทรศัพท์สาธารณะของโจทก์เคลื่อนย้ายได้ง่าย มิใช่อสังหาริมทรัพย์ก็ตาม แต่ก็อยู่ในความหมาย “สิ่งปลูกสร้างอย่างอื่นๆ ตามพระราชบัญญัติภาษีโรงเรือนและที่ดิน พ.ศ.๒๔๗๕ มาตรา ๕ ที่ให้กินความถึงแพด้วย ซึ่งมิใช่อสังหาริมทรัพย์

               ตามฎีกานี้ จำเลยออกใบแจ้งความประเมินภาษีโรงเรือนและที่ดินให้แก่โจทก์ชำระค่าภาษีเรืองเรือนและที่ดิน สำหรับตู้โทรศัพท์สาธารณะของโจทก์ จำนวน ๑๕๕ ตู้ ซึ่งตั้งอยู่ในเขตพื้นที่ของจำเลย กำหนดค่ารายปีจำนวน ๑๘๖,๐๐๐ บาท คิดเป็นภาษีจำนวน ๒๓,๒๕๐ บาท คดีจึงมีประเด็นว่า ตู้โทรศัพท์สาธารณะของโจทก์เป็นสิ่งปลูกสร้างอย่างอื่นๆ ที่ต้องเสียภาษีหรือไม่

พ.ร.บ.ภาษีโรงเรือนและที่ดิน พ.ศ.๒๔๗๕
               มาตรา ๕ ในพระราชบัญญัตินี้ ถ้าข้อความมิได้แสดงให้เห็นเป็นอย่างอื่น
               “ที่ดิน” ให้กินความถึง ทางน้ำ บ่อน้ำ สระน้ำ ฯลฯ
               “โรงเรือนหรือสิ่งปลูกสร้างอย่างอื่น ๆ” ให้กินความถึงแพด้วย

พ.ร.บ.ภาษีโรงเรือนและที่ดิน พ.ศ.๒๕๖๒
               มาตรา ๕ ในพระราชบัญญัตินี้
               “สิ่งปลูกสร้าง” หมายความว่า โรงเรือน อาคาร ตึก หรือสิ่งปลูกสร้างอย่างอื่น ที่บุคคลอาจเข้าอยู่อาศัยหรือใช้สอยได้ หรือที่ใช้เป็นที่เก็บสินค้าหรือประกอบการอุตสาหกรรมหรือพาณิชยกรรม และให้หมายความรวมถึงห้องชุดหรือแพที่บุคคลอาจใช้อยู่อาศัยได้หรือที่มีไว้เพื่อหาผลประโยชน์ด้วย