จำเลยมิได้การปฏิเสธว่าจำเลยไม่ได้สั่งจ่ายเช็คพิพาทให้แก่โจทก์เท่ากับจำเลยยอมรับว่าสั่งจ่ายเช็คพิพาทให้แก่โจทก์ การที่จำเลยต่อสู้ว่าที่พิพาทไม่มีมูลหนี้ ภาระการพิสูจน์จึงตกแก่จำเลย
               จำเลยรับเงินตามเช็คพิพาทไปจากโจทก์และมอบเช็คพิพาทให้โจทก์ถือไว้ แม้มิได้ลงวันที่ในเช็คพิพาทไว้ก็ตามแต่ก็แสดงให้เห็นแล้วว่าจำเลยยินยอมให้โจทก์ซึ่งเป็นผู้ทรงเช็คพิพาทลงวันที่ในเช็คพิพาทได้เองตามที่เห็นสมควร การที่โจทก์ลงวันที่สั่งจ่ายในเช็คพิพาทภายหลัง ถือได้ว่าโจทก์ซึ่งเป็นผู้ทรงเช็คโดยชอบด้วยกฎหมายกระทำการโดยสุจริตจดวันที่สั่งจ่ายที่ถูกต้องแท้จริงลงในเช็คตาม ป.พ.พ.มาตรา ๙๑๐ วรรคท้าย ประกอบด้วยมาตรา ๙๘๙ วรรคหนึ่ง หาใช่เป็นการใช้สิทธิโดยไม่สุจริตแต่อย่างใด เมื่อนับตั้งแต่วันที่ลงในเช็คพิพาทถึงฟ้องยังไม่เกินหนึ่งปีตามมาตรา ๑๐๐๒ คดีโจทก์จึงยังไม่ขายอายุความ มิใช่นับจากวันที่จำเลยมอบเช็คพิพาทให้แก่โจทก์

               ตามฎีกานี้ จำเลยสั่งจ่ายเช็คพิพาทมอบไว้แก่โจทก์โดยไม่ได้ลงวันที่ในเช็คดังกล่าว ต่อมาโจทก์กรอกวันที่ลงในเช็คพิพาทแล้วนำเข้าเรียกเก็บเงิน ธนาคารตามเช็คปฏิเสธการจ่ายเงินตามเช็คพิพาททั้ง ๑๓ ฉบับ

เพิ่มเติม
               ฎีกาที่ ๑๖๑/๒๕๑๘ อายุความฟ้องผู้สั่งจ่ายเช็คมีกำหนด ๑ ปี ตามมาตรา ๑๐๐๒ นับแต่วันออกเช็คซึ่งเป็นวันที่เช็คถึงกำหนดจ่าย ไม่ใช่วันที่ผู้ทรงยื่นเช็คต่อธนาคารแล้วธนาคารไม่จ่ายเงิน

ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์
               มาตรา ๙๑๐ ตราสารอันมีรายการขาดตกบกพร่องไปจากที่ท่านระบุบังคับไว้ในมาตราก่อนนี้ ย่อมไม่สมบูรณ์เป็นตั๋วแลกเงิน เว้นแต่ในกรณีดังจะกล่าวต่อไปนี้ คือ
               ตั๋วแลกเงินซึ่งไม่ระบุเวลาใช้เงิน ท่านให้ถือว่าพึงใช้เงินเมื่อได้เห็น
               ถ้าสถานที่ใช้เงินมิได้แถลงไว้ในตั๋วแลกเงิน ท่านให้ถือเอาภูมิลำเนาของผู้จ่ายเป็นสถานที่ใช้เงิน
               ถ้าตั๋วแลกเงินไม่แสดงให้ปรากฏสถานที่ออกตั๋ว ท่านให้ถือว่าตั๋วเงินนั้นได้ออก ณ ภูมิลำเนาของผู้สั่งจ่าย
               ถ้ามิได้ลงวันออกตั๋ว ท่านว่าผู้ทรงโดยชอบด้วยกฎหมายคนหนึ่งคนใดทำการโดยสุจริตจะจดวันตามที่ถูกต้องแท้จริงลงก็ได้
               มาตรา ๙๘๙ บทบัญญัติทั้งหลายในหมวด ๒ อันว่าด้วยตั๋วแลกเงินดังจะกล่าวต่อไปนี้ ท่านให้ยกมา บังคับในเรื่องเช็คเพียงเท่าที่ไม่ขัดกับสภาพแห่งตราสารชนิดนี้ คือบทมาตรา ๙๑๐, ๙๑๔ ถึง ๙๒๓, ๙๒๕, ๙๒๖, ๙๓๘ ถึง ๙๔๐, ๙๔๕, ๙๔๖, ๙๕๙, ๙๖๗, ๙๗๑
               ถ้าเป็นเช็คที่ออกมาแต่ต่างประเทศ ท่านให้นำบทบัญญัติดังต่อไปนี้มาใช้บังคับด้วย คือบทมาตรา ๙๒๔, ๙๖๐ ถึง ๙๖๔, ๙๗๓ ถึง ๙๗๗, ๙๘๐
               มาตรา ๑๐๐๒ ในคดีที่ผู้ทรงตั๋วเงินฟ้องผู้สลักหลังและผู้สั่งจ่าย ท่านห้ามมิให้ฟ้องเมื่อพ้นเวลาปีหนึ่ง นับแต่วันที่ได้ลงในคำคัดค้านซึ่งได้ทำขึ้นภายในเวลาอันถูกต้องตามกำหนด หรือนับแต่วันถั่วเงินถึงกำหนด ในกรณีที่มีข้อกำหนดไว้ว่า “ไม่จำต้องมีคำคัดค้าน”