ความรับผิดในการชำระภาษีมูลค่าเพิ่มเกี่ยวกับการทำสัญญาเช่าซื้อ โจทก์ซึ่งเป็นผู้ให้เช่าซื้อมีหน้าที่เรียกเก็บภาษีมูลค่าเพิ่มจากจำเลยที่ ๑ ผู้เช่าซื้อเมื่อถึงกำหนดชำระค่าเช่าซื้อแต่ละงวดเพื่อนำส่งกรมสรรพากร ทั้งนี้ ตาม ป.รัษฎากร มาตรา ๗๔ (๒) และมาตรา ๘๒/๔ ซึ่งหมายความว่า จำเลยที่ ๑ จะต้องชำระภาษีมูลค่าเพิ่มต่อเมื่อชำระค่าเช่าซื้อแต่ละงวด ภาษีมูลค่าเพิ่มที่โจทก์ออกชำระแทนจำเลยที่ ๑ ไปแล้ว เป็นภาษีมูลค่าเพิ่ม สำหรับค่าเช่าซื้อซึ่งเป็นงวดที่จำเลยที่ ๑ ผิดนัดมิได้ชำระค่าเช่าซื้อ เมื่อต่อมาโจทก์ทวงถามและบอกเลิกสัญญาเป็นเหตุให้สัญญาเช่าซื้อเลิกกันแล้ว โจทก์และจำเลยที่ ๑ จำต้องให้อีกฝ่ายหนึ่งได้กลับคืนสู่ฐานะดังที่เป็นอยู่เดิม ตาม ป.พ.พ.มาตรา ๓๙๑ วรรคหนึ่ง โจทก์ย่อมไม่มีสิทธิเรียกให้จำเลยที่ ๑ ชำระค่าเช่าซื้อที่ค้างชำระอยู่ก่อนเลิกสัญญาได้อีก คงเรียกได้แต่ค่าใช้ทรัพย์ หรือค่าขาดประโยชน์รวมทั้งค่าเสียหายซึ่งไม่ก่อให้เกิดความรับผิดในภาษีมูลค่าเพิ่ม ดังนั้น แม้โจทก์ออกเงินชำระภาษีมูลค่าเพิ่มแทนจำเลยที่ ๑ ไปก่อน ก็ไม่มีสิทธิเรียกร้องเอาจากจำเลยที่ ๑ ได้

               ตามฎีกานี้ ข้อเท็จจริงได้ความว่า ภาษีมูลค่าเพิ่มที่โจทก์ออกชำระแทนจำเลยที่ ๑ ไปแล้ว เป็นภาษีมูลค่าเพิ่มสำหรับค่าเช่าซื้องวดเดือนธันวาคม ๒๕๕๗ ถึงเดือนพฤษภาคม ๒๕๕๘ ซึ่งเป็นงวดที่จำเลยที่ ๑ ผิดนัดมิได้ชำระค่าเช่าซื้อ

ประมวลรัษฎากร
               มาตรา ๗๘ ภายใต้บังคับมาตรา ๗๘/๓ ความรับผิดในการเสียภาษีมูลค่าเพิ่มที่เกิดจากการขายสินค้า ให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์ดังต่อไปนี้
               (๒) การขายสินค้าตามสัญญาให้เช่าซื้อหรือสัญญาซื้อขายผ่อนชำนระที่กรรมสิทธิ์ในสินค้ายังไม่โอนไปยังผู้ซื้อเมื่อได้ส่งมอบ ให้ความรับผิดเกิดขึ้นเมื่อถึงกำนหนดชำนระราคาตามงวดที่ถึงกำนหนดชำนระราคาแต่ละงวด เว้นแต่กรณีที่ได้มีการกระทำนดังต่อไปนี้เกิดขึ้น ก่อนถึงกำนหนดชำนระราคาแต่ละงวด ก็ให้ถือว่าความรับผิดเกิดขึ้นเมื่อได้มีการกระทำนนั้น ๆ ด้วย
                              (ก) ได้รับชำนระราคาสินค้า หรือ
                              (ข) ได้ออกใบกำนกับภาษี
               ทั้งนี้ โดยให้ความรับผิดเกิดขึ้นตามส่วนของการกระทำนนั้น ๆ แล้วแต่กรณี
               มาตรา ๘๒/๔ ภายใต้บังคับมาตรา ๘๓/๕ มาตรา ๘๓/๖ และมาตรา ๘๓/๗ ให้ผู้ประกอบการจดทะเบียนเรียกเก็บภาษีมูลค่าเพิ่มจากผู้ซื้อสินค้าหรือผู้รับบริการเมื่อความรับผิดในการเสียภาษีมูลค่าเพิ่มเกิดขึ้น โดยคำนนวณจากฐานภาษีตามส่วน ๓ และอัตราภาษีตามส่วน ๔
               บทบัญญัติมาตรานี้มิได้เป็นการห้ามผู้ประกอบการจดทะเบียนที่จะเสนอหรือแสดงราคาสินค้าหรือราคาค่าบริการแก่ผู้ซื้อสินค้าหรือผู้รับบริการในราคาที่รวมภาษีมูลค่าเพิ่มไว้แล้ว ทั้งนี้ ไม่ว่าผู้ประกอบการจดทะเบียนจะได้แจ้งให้ผู้ซื้อสินค้าหรือผู้รับบริการ ทราบด้วยหรือไม่ก็ตาม
               ภาษีมูลค่าเพิ่มที่ผู้ประกอบการจดทะเบียนเรียกเก็บจากผู้ซื้อสินค้าหรือผู้รับบริการตามมาตรานี้ ย่อมเป็นภาษีขายของผู้ประกอบการจดทะเบียนนั้น
               ภาษีมูลค่าเพิ่มที่ผู้ประกอบการจดทะเบียนใดถูกผู้ประกอบการจดทะเบียนอื่นเรียกเก็บตามมาตรานี้ เนื่องจากการซื้อสินค้าหรือรับบริการมาเพื่อใช้ในการประกอบกิจการของตน ย่อมเป็นภาษีซื้อของผู้ประกอบการจดทะเบียนที่เป็นผู้ซื้อสินค้าหรือผู้รับบริการนั้น

ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์
               มาตรา ๓๙๑ เมื่อคู่สัญญาฝ่ายหนึ่งได้ใช้สิทธิเลิกสัญญาแล้ว คู่สัญญาแต่ละฝ่ายจำต้องให้อีกฝ่ายหนึ่งได้กลับคืนสู่ฐานะดังที่เป็นอยู่เดิม แต่ทั้งนี้จะให้เป็นที่เสื่อมเสียแก่สิทธิของบุคคลภายนอกหาได้ไม่
               ส่วนเงินอันจะต้องใช้คืนในกรณีดังกล่าวมาในวรรคต้นนั้น ท่านให้บวกดอกเบี้ยเข้าด้วย คิดตั้งแต่เวลาที่ได้รับไว้
               ส่วนที่เป็นการงานอันได้กระทำให้และเป็นการยอมให้ใช้ทรัพย์นั้น การที่จะชดใช้คืน ท่านให้ทำได้ด้วยใช้เงินตามควรค่าแห่งการนั้น ๆ หรือถ้าในสัญญามีกำหนดว่าให้ใช้เงินตอบแทน ก็ให้ใช้ตามนั้น
               การใช้สิทธิเลิกสัญญานั้นหากระทบกระทั่งถึงสิทธิเรียกร้องค่าเสียหายไม่