คำพิพากษาฎีกาที่ ๖๓๓/๒๕๖๒ 
               ศาลชั้นต้นอ่านคำพิพากษาศาลอุทธรณ์วันที่ ๑ ธันวาคม ๒๕๕๙ ครบกำหนดระยะเวลายื่นฎีกาภายใน ๑ เดือน ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา ๒๔๗ (เดิม) ในวันที่ ๑ มกราคม ๒๕๖๐ ซึ่งตรงกับวันอาทิตย์และเป็นวันขึ้นปีใหม่อันเป็นวันหยุดราชการ วันที่ ๒ และ ๓ มกราคม ๒๕๖๐ ตรงกับวันจันทร์และวันอังคารเป็นวันหยุดราชการชดเชยวันสิ้นปีและวันขึ้นปีใหม่ จำเลยมีสิทธิยื่นฎีกาในวันที่ ๔ มกราคม ๒๕๖๐ ซึ่งเป็นวันที่เริ่มทำการใหม่ได้ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา ๑๙๓/๘ จำเลยยื่นคำร้องขอขยายระยะเวลายื่นฎีกาเมื่อวันที่ ๕ มกราคม ๒๕๖๐ จึงเป็นการยื่นคำร้องขอขยายระยะเวลายื่นฎีกาเมื่อพ้นกำหนดระยะเวลายื่นฎีกาแล้ว
               ศาลชั้นต้นจะมีคำไสั่งอนุญาตให้ขยายระยะเวลายื่นฎีกาแก่จำไเลยเมื่อพ้นกำไหนดระยะเวลายื่นฎีกาแล้วได้ จำไเลยจะต้องอ้างถึงเหตุสุดวิสัยที่ทำไให้จำไเลยไม่สามารถยื่นคำไร้องขอขยายระยะเวลายื่นฎีกาก่อนสิ้นระยะเวลายื่นฎีกาตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา ๒๓ แต่ตามคำไร้องจำไเลยอ้างว่าจำไเลยเพิ่งได้รับสำเนาคำไพิพากษาหรือคำไสั่งของศาลอุทธรณ์ที่ขอคัดถ่ายไว้ ทำไให้ไม่อาจทำฎีกายื่นได้ทันภายในกำไหนด เป็นการอ้างถึงพฤติการณ์พิเศษที่ทำให้ไม่สามารถยื่นฎีกาได้ภายในกำไหนดเพื่อขอขยายระยะเวลายื่นฎีกาออกไปเท่านั้น มิใช่เหตุสุดวิสัยที่ทำไให้จำไเลยไม่สามารถยื่นคำไร้องขอขยายระยะเวลายื่นฎีกาได้ก่อนสิ้นเวลาที่กฎหมายกำไหนดเพื่อขอขยายระยะเวลาเมื่อพ้นกำไหนดเวลาแล้วไม่ ศาลฎีกาไม่อาจพิจารณาขยายระยะเวลายื่นฎีกาเมื่อพ้นกำไหนดเวลาแล้วให้แก่จำไเลยตามคำไร้องได้

                    ตามฎีกานี้ ศาลชั้นต้นมีคำสั่งว่า จำเลยยื่นคำร้องขอขยายระยะเวลายื่นฎีกาเมื่อพ้นกำหนด ทั้งไม่ปรากฏเหตุสุดวิสัยที่ไม่อาจยื่นคำร้องได้ทันภายในกำหนดแต่อย่างใด จึงให้ยกคำร้อง

ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์
               มาตรา ๑๙๓/๘ ถ้าวันสุดท้ายของระยะเวลาเป็นวันหยุดทำไการตามประกาศเป็นทางการหรือตามประเพณี ให้นับวันที่เริ่มทำไการใหม่ต่อจากวันที่หยุดทำไการนั้นเป็นวันสุดท้ายของระยะเวลา

ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง
               มาตรา ๒๓ เมื่อศาลเห็นสมควรหรือมีคู่ความฝ่ายที่เกี่ยวข้องได้ยื่นคำไขอโดยทำไเป็นคำไร้อง ให้ศาลมีอำไนาจที่จะออกคำไสั่งขยายหรือย่นระยะเวลาตามที่กำไหนดไว้ในประมวลกฎหมายนี้หรือตามที่ศาลได้กำไหนดไว้ หรือระยะเวลาที่เกี่ยวด้วยวิธีพิจารณาความแพ่งอันกำไหนดไว้ในกฎหมายอื่น เพื่อให้ดำไเนินหรือมิให้ดำไเนินกระบวนวิธีพิจารณาใด ๆ ก่อนสิ้นระยะเวลานั้นแต่การขยายหรือย่นเวลาเช่นว่านี้ให้พึงทำไได้ต่อเมื่อมีพฤติการณ์พิเศษ และศาลได้มีคำสั่งหรือคู่ความมีคำไขอขึ้นมาก่อนสิ้นระยะเวลานั้น เว้นแต่ในกรณีที่มีเหตุสุดวิสัย