ประเด็น การวางเงินค่าธรรมเนียมหรือค่าใช้จ่ายในการส่งหมายนัดแจ้งให้จำเลยแก้ฎีกา ในขั้นตอนขออนุญาตฎีกา

คำพิพากษาฎีกาที่ ๑๒๔/๒๕๖๒ 
               ศาลชั้นต้นเกษียนสั่งในคำร้องขออนุญาตฎีกาและฎีกาของ โจทก์โดยมิได้กำหนดให้โจทก์นำส่งสำเนาคำร้องและสำเนาฎีกาให้แก่จำเลยทั้งสอง และที่ศาลชั้นต้นมีคำสั่งในรายงานกระบวนพิจารณาในการอ่านคำสั่งศาลฎีกา ก็มิได้กำหนดเวลาให้แก่โจทก์ในการนำส่งหรือ วางค่าธรรมเนียมหรือค่าใช้จ่ายในการส่งหมายนัดว่าให้ดำเนินการภายในเวลาเท่าใด เนื่องจากในการส่งหมายเรียกและสำเนาคำฟ้อง และคำบังคับโจทก์เพียงแต่วางค่าธรรมเนียมในการส่งทนายโจทก์อาจเข้าใจว่าได้วางค่าธรรมเนียมในการส่งไว้ตั้งแต่วันที่ยื่นคำร้องขออนุญาตฎีกาพร้อมคำฟ้องฎีกาก็เพียงพอแล้ว จึงไม่ดำเนินการนำเจ้าหน้าที่ไปส่งหมายนัดให้แก่จำเลยทั้งสองและไม่วางค่าธรรมเนียมในการส่งตามคำสั่งศาลชั้นต้นอีก ตามพฤติการณ์จะถือว่าโจทก์เพิกเฉย ไม่ดำเนินคดีอันเป็นการทิ้งฟ้องประมวลกฎวิธีพิจารณาความแพ่งตาม มาตรา ๑๗๔ (๒) หาได้ไม่ ศาลฎีกายังไม่เห็นสมควรที่จะสั่งจำหน่าย ฎีกาของโจทก์ด้วยเหตุทิ้งฟ้อง

               ตามฎีกานี้ ในทางปฏิบัติข้าพเจ้า เห็นว่า ในการยื่นคำร้องขออนุญาตฎีกาและคำฟ้องฎีกา โจทก์ยังไม่ต้องวางเงินค่าธรรมเนียมหรือค่าใช้จ่ายในการส่งหมายนัดแจ้งให้จำเลยแก้ฎีกา เมื่อศาลชั้นต้นอ่านคำสั่งศาลฎีกาว่า ศาลฎีกาอนุญาตให้โจทก์ฎีกาและรับฎีกา โจทก์จึงจะต้องนำส่งหรือวางเงินค่าธรรมเนียมในการส่งหมายนัดแจ้งให้จำเลยแก้ฎีกา

ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง
               มาตรา ๑๗๔ ในกรณีต่อไปนี้ให้ถือว่าโจทก์ได้ทิ้งฟ้อง คือ
               (๑) ภายหลังที่ได้เสนอคำฟ้องแล้ว โจทก์เพิกเฉยไม่ร้องขอต่อพนักงานเจ้าหน้าที่เพื่อให้ส่งหมายเรียกให้แก้คดีแก่จำเลย และไม่แจ้งให้ศาลทราบเหตุแห่งการเพิกเฉยเช่นว่านั้นภายในกำหนดเจ็ดวันนับแต่วันยื่นคำฟ้อง
               (๒) โจทก์เพิกเฉยไม่ดำเนินคดีภายในเวลาตามที่ศาลเห็นสมควรกำหนดไว้เพื่อการนั้นโดยได้ส่งคำสั่งให้แก่โจทก์โดยชอบแล้ว