คำพิพากษาฎีกาที่ ๓๔๙๓/๒๕๖๒ ( ประชุมใหญ่ )

               จำเลยที่ ๒ ซึ่งเป็นบรรณาธิการ ผู้พิมพ์ ผู้โฆษณามีหน้าที่ต้องรับผิดชอบในการจัดทำและควบคุมเนื้อหา ข้อความหรือภาพที่ลงพิมพ์ในหนังสือพิมพ์ รับผิดชอบในการพิมพ์ และรับผิดชอบในการจัดให้สิ่งพิมพ์แพร่หลาย ด้วยประการใด ๆ แต่จำเลยที่ ๒ กลับไม่ได้ใส่ใจตรวจสอบ คัดเลือก หรือ ควบคุมข่าวที่ลงพิมพ์ โดยปล่อยให้มีการตีพิมพ์ข้อความในหนังสือพิมพ์ ท. ที่ไม่เป็นความจริง กระทบสิทธิและก่อให้เกิดความเสียหายแก่ผู้อื่น เป็นการไม่รักษาจริยธรรมของสื่อมวลชน อันเป็นการกระทำการโดยงดเว้นการที่จักต้องกระทำเพื่อป้องกันผลนั้นตาม ป.อ. มาตรา ๕๙ วรรคท้าย ถือได้ว่าจำเลยที่ ๒ เป็นตัวการร่วมกระทำความผิดและต้องรับผิดในข้อความที่ลงพิมพ์ หาก ข้อความนั้นเป็นการหมิ่นประมาทโจทก์ตาม ป.อ. มาตรา ๘๓

 

เพิ่มเติม

               ฎีกาที่ ๔๙๑๗/๒๕๕๗ การงดเว้นที่ถือเป็นการกระทำ ผู้งดเว้นจักต้องมีหน้าที่กระทำเพื่อป้องกันผลอันใดอันหนึ่งที่จะเกิดขึ้น ดังถ้อยคำในวรรคท้ายของ ป.อ. มาตรา ๕๙ คดีนี้ ผลคือความตายที่เกิดจากคลื่นในทะเลซัดผู้ตายจมน้ำ หากจะฟังว่าการงดเว้นของจำเลยทั้งสามหรือฝ่ายรีสอร์ทตามที่โจทก์อ้างเป็นการกระทำให้ผู้ตายถึงแก่ความตายต้องได้ความว่าจำเลยทั้งสามหรือฝ่ายรีสอร์ทจักต้องมีหน้าที่ห้ามมิให้ผู้ตายลงเล่นน้ำในวันเกิดเหตุด้วย แต่ข้อเท็จจริงปรากฏว่าจำเลยทั้งสามหรือฝ่ายรีสอร์ทไม่มีหน้าที่ห้ามผู้ตายหรือผู้ใดมิให้ลงเล่นน้ำในวันเกิดเหตุแต่อย่างใด ดังนั้น จึงฟังไม่ได้ว่าจำเลยทั้งสามทำต่อผู้ตายโดยผิดกฎหมายอันจะเป็นละเมิดตาม ป.พ.พ. มาตรา ๔๒๐ ไม่จำต้องพิจารณาว่าการงดเว้นตามที่โจทก์อ้างเป็นความประมาทเลินเล่อของจำเลยทั้งสามหรือไม่

 

ประมวลกฎหมายอาญา

               มาตรา ๕๙ วรรคท้าย “การกระทำ ให้หมายความรวมถึงการให้เกิดผลอันหนึ่งอันใดขึ้นโดยงดเว้นการที่จักต้องกระทำเพื่อป้องกันผลนั้นด้วย”