พิพากษาฎีกาที่ ๔๗๗๐/๒๕๖๗

เงินที่โจทก์นำมาฝากเข้าบัญชีเงินฝากธนาคาร ท. ของโจทก์ อยู่ในความครอบครองของธนาคารและตกเป็นกรรมสิทธิ์ของธนาคาร ท. ธนาคารผู้รับฝากมีหน้าที่เพียงต้องคืนเงินฝากตามจำนวนที่โจทก์นำเข้าฝากไว้เท่านั้น และไม่จำเป็นต้องคืนเงินเป็นจำนวนอันเดียวกับที่โจทก์ฝากไว้ ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา ๖๗๒ การที่จำเลยปลอมใบถอนเงินแล้วนำไปถอนเงินออกจากบัญชีของโจทก์ และธนาคารได้เบิกถอนเงินให้จำเลยไป เงินที่จำเลยรับไปนั้นเป็นเงินของธนาคาร ท. ผู้รับฝาก มิใช่เงินของโจทก์

จำเลยทำใบถอนเงินปลอมเพื่อเบิกถอนเงินจากบัญชีของโจทก์แล้วเอาไป ธนาคาร ท. ผู้รับฝากจึงเป็นผู้เสียหายโดยตรง กรณีนี้ไม่ใช่การเอาเงินของโจทก์ไป โจทก์จึงไม่ใช่ผู้เสียหายที่แท้จริงในความผิดฐานลักทรัพย์ ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา ๒ (๔) และไม่มีอำนาจฟ้องในความผิดฐานลักทรัพย์ รวมถึงไม่มีอำนาจขอให้จำเลยคืนเงินที่เอาไปจากธนาคารได้