ฎีกาที่ 1394/2568 หน้าที่นำสืบหรือภาระการพิสูจน์มาตรา 174 บันดาลโทสะมาตรา 72 ผู้เสียหายมาตรา 2(4)

 

คำพิพากษาฎีกาที่ 1394/2568

               ในคดีอาญาประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา ๑๗๔ มิได้บัญญัติว่าหน้าที่นำสืบหรือภาระการพิสูจน์เป็นหน้าที่ของคู่ความฝ่ายใด เพียงแต่บัญญัติว่าก่อนนำพยานเข้าสืบ โจทก์มีอำนาจเปิดคดี แล้วให้โจทก์นำพยานเข้าสืบ เมื่อสืบพยานโจทก์แล้ว จำเลยมีอำนาจเปิดคดีเพื่อให้ทราบคดีจำเลย เสร็จแล้วให้จำเลยนำพยานเข้าสืบ จึงเป็นหน้าที่ของโจทก์และโจทก์ร่วมต้องนำพยานเข้าสืบเพื่อพิสูจน์ความผิดของจำเลยตามฟ้องก่อนเสมอไป และหลังจากสืบพยานโจทก์และโจทก์ร่วมเสร็จแล้วจำเลยมีอำนาจนำพยานเข้าสืบเพื่อพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของจำเลยได้

โจทก์และโจทก์ร่วมฟ้องว่า จำเลยกระทำความผิดฐานฆ่าผู้ตาย จำเลยให้การว่า จำเลยกระทำโดยบันดาลโทสะ เท่ากับจำเลยยอมรับว่าใช้อาวุธปืนยิงผู้ตายถึงแก่ความตายตามฟ้องจริง แต่อ้างเหตุลดหย่อนผ่อนโทษว่ากระทำความผิดโดยบันดาลโทสะ เมื่อโจทก์และโจทก์ร่วมนำพยานหลักฐานเข้าสืบเพื่อพิสูจน์ความผิดของจำเลยฐานฆ่าผู้อื่นแล้ว ภาระการพิสูจน์ในประเด็นที่ว่าจำเลยกระทำความผิดโดยบันดาลโทสะ ย่อมตกแก่จำเลยที่จะต้องนำพยานเข้าสืบพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของตนให้เห็นว่าผู้ตายข่มเหงจำเลยอย่างร้ายแรงด้วยเหตุอันไม่เป็นธรรมอย่างไร ที่จะทำให้การกระทำของจำเลยเป็นการกระทำโดยบันดาลโทสะตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๗๒ เมื่อพยานจำเลยไม่มีน้ำหนักให้รับฟังได้ จึงฟังไม่ได้ว่าจำเลยกระทำความผิดฐานฆ่าผู้อื่นโดยบันดาลโทสะ ผู้ตายจึงเป็นผู้เสียหายโดยนิตินัย ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา ๒ (๔)