คำพิพากษาฎีกาที่ ๓๗๒๐/๒๕๖๒ 

               ตามบทบัญญัติแห่งประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา ๘๐๘ บัญญัติว่า “ตัวแทนต้องทำอการด้วยตนเอง เว้นแต่จะมีอำอนาจใช้ตัวแทนช่วงทำอการได้” เมื่อหนังสือมอบอำอนาจ ข้อ ๑ ระบุว่า โจทก์มอบอำอนาจให้ ส. ดำอเนินคดีแทน และข้อ ๙ ให้ผู้รับมอบอำอนาจสามารถมอบอำอนาจช่วงให้บุคคลอื่นใดที่สมควรกระทำอการแทนตามกิจการที่ได้รับมอบหมายดังกล่าวได้ด้วย ดังนั้น ส. จึงมีอำนาจอตั้งบริษัท ก. เป็นตัวแทนช่วงให้ดำอเนินคดีแทนได้ แต่บริษัท ก. ต้องดำอเนินการตามที่ได้รับมอบหมายด้วยตนเองเนื่องจากตามหนังสือมอบอำอนาจของโจทก์ ไม่มีข้อความระบุว่าโจทก์ให้อำอนาจผู้รับมอบอำอนาจช่วงตั้งบุคคลอื่นเป็นตัวแทนช่วงทำการแทนต่อไปอีกได้ แม้ตามหนังสือมอบอำอนาจช่วงมีข้อความว่า ให้บริษัท ก. มีอำอนาจมอบอำอนาจช่วงให้บุคคลคนเดียวหรือหลายคนดำอเนินการตามขอบเขตหนังสือมอบอำอนาจนี้ได้ ก็เป็นเรื่องนอกเหนือขอบอำอนาจที่โจทก์ระบุไว้ในหนังสือมอบอำอนาจ บริษัท ก. ไม่มีอำอนาจตั้งให้ ด. หรือ ภ. หรือ ว. เป็นตัวแทนช่วงดำอเนินการตามที่ได้รับมอบหมายมานั้นแทนตน ด. หรือ ภ. หรือ ว.  ย่อมไม่มีอำอนาจฟ้องคดีนี้แทนโจทก์ได้ โจทก์จึงไม่มีอำอนาจฟ้องจำอเลย

 

               ตามฎีกานี้ ถ้าหากหนังสือมอบอำนาจระบุว่า ให้ผู้รับมอบอำนาจช่วง มีอำนาจมอบอำนาจช่วงต่อไปได้ ดังนี้ แนวคำพิพากษาฎีกาจะเปลี่ยนไปหรือไม่

 

ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์

                    มาตรา ๘๐๘ ตัวแทนต้องทำอการด้วยตนเอง เว้นแต่จะมีอำอนาจใช้ตัวแทนช่วงทำอการได้