คำพิพากษาฎีกาที่ ๖๖๓๐/๒๕๖๒ 

               จำเลยใช้เท้าถีบผู้ตายที่หน้าอก ๑ ครั้ง เป็นเหตุให้ผู้ตายตกจากสถานที่ก่อสร้างสถานีรถไฟฟ้าลงมาที่พื้นถนนสุขุมวิท

               ฎีกาที่ ๖๖๓๐/๒๕๖๒ จำเลยกับผู้ตายมีปากเสียงทะเลาะวิวาทและเข้าชกต่อยกัน ถือได้ว่าจำเลยและผู้ตายต่างสมัครใจเข้าวิวาทต่อสู้กัน แม้ไม่ปรากฏว่าฝ่ายใดเป็นฝ่ายก่อเหตุขึ้นก่อนก็ตาม การกระทำของจำเลยไม่เป็นการป้องกันโดยชอบด้วยกฎหมาย เมื่อจำเลยใช้เท้าถีบผู้ตายเป็นเหตุให้ผู้ตายพลัดตกลงมาถึงแก่ความตาย การกระทำของจำเลยเป็นความผิดฐานทำร้ายผู้อื่นจนเป็นเหตุให้ผู้นั้นถึงแก่ความตายตามประมวล กฎหมายอาญา มาตรา ๒๙๐ วรรคแรก

              

               ตามฎีกานี้ ถือว่าการกระทำของจำเลยทำให้ผู้ตายตกจากที่สูงลงมาที่ต่ำ เป็นเหตุให้ถึงแก่ความตาย

 

เพิ่มเติม

               ฎีกาที่ ๙๔๑๓/๒๕๕๒ ตาม ป.อ. มาตรา ๒๙๐ วรรคแรก นั้น มีความหมายว่า หากผู้ใดทำร้ายผู้อื่นจนเป็นเหตุให้ผู้นั้นถึงแก่ความตายโดยมิได้มีเจตนาฆ่าแล้ว ผู้นั้นย่อมมีความผิดตามมาตรานี้ ซึ่งเป็นการบัญญัติให้ได้รับโทษหนักขึ้น แตกต่างจากความผิดฐานทำร้ายผู้อื่นจนเป็นเหตุให้เกิดอันตรายแก่กายหรือจิตใจของผู้อื่น หรือความผิดฐานทำร้ายร่างกายจนเป็นเหตุให้ผู้ถูกกระทำร้ายรับอันตรายสาหัส ตลอดจนความผิดฐานใช้กำลังทำร้ายผู้อื่นโดยไม่ถึงกับเป็นเหตุให้เกิดอันตรายแก่กายหรือจิตใจ ตาม ป.อ. มาตรา ๒๙๕, ๒๙๗ และ ๓๙๑ ตามลำดับ อันแสดงให้เห็นถึง กฎหมายเจตนาให้ผู้กระทำต้องรับโทษตามผลของการกระทำนั้นแตกต่างกันไปตามความหนักเบาของผลที่เกิดขึ้น

 

ประมวลกฎหมายอาญา

               มาตรา ๒๙๐ ผู้ใดมิได้มีเจตนาฆ่า แต่ทำ่ร้ายผู้อื่นจนเป็นเหตุให้ผู้นั้นถึงแก่ความตาย ต้องระวางโทษจำ่คุกตั้งแต่สามปีถึงสิบห้าปี

               ถ้าความผิดนั้นมีลักษณะประการหนึ่งประการใด ดังที่บัญญัติไว้ในมาตรา ๒๘๙ ผู้กระทำ่ต้องระวางโทษจำ่คุกตั้งแต่สามปีถึงยี่สิบปี